الف. اصول بنیادین

1.  اجرای کوچینگ طبق اصول اخلاقی:

تعریف: اصول اخلاقی کوچینگ و استانداردهای کوچینگ را درک می‌کند و آن‌ها را به صورتی سازگار به کار می‌گیرد.

1.      درستی و صداقت شخصی را در تعاملات با مراجعین، حامیان مالی و ذینفعان مربوطه نمایش می‌دهد.

2.      نسبت به هویت، محیط، تجارب، ارزش‌ها و باورهای مراجعین حساس است.

3.      از زبانی استفاده می‌کند که برای مراجعین، حامیان مالی و ذینفعان مربوطه مناسب و محترم است.

4.      اصول اخلاقی ICF را رعایت می‌کند و حافظ ارزش‌های اصلی است.

5.      اطلاعات محرمانه مراجعین را طبق توافقنامه‌های ذینفعان و قوانین مربوطه حفظ می‌کند.

6.      به تمایزهای بین کوچینگ، مشاوره، روان‌درمانی و سایر حرفه‌های حمایتی معتقد است.

7.      در صورت لزوم مراجعین را به سایر متخصصان ارجاع می‌دهد.

2.  مطابق با طرز تفکر کوچینگ (Coaching Mindset) عمل می‌کند:

تعریف: طرز تفکری را تدوین و حفظ می‌کند که باز، کنجکاوانه، انعطاف‌پذیر و مراجع–محور است.

1.      کوچ باور دارد که مراجعین، مسئول انتخاب‌های خودشان هستند.

2.      به‌عنوان کوچ همواره مشغول یادگیری و توسعه است.

3.      کوچ همواره ساختار عملکرد و شناخت از خود را، جهت ارتقا سطح کوچینگ، توسعه می‌دهد.

4.      از تأثیر موقعیت و فرهنگ مراجع بر خود و دیگران آگاه و نسبت به آن‌ها انعطاف‌پذیراست.

5.      از آگاهی خود و شهود شخص به نفع مراجعین استفاده می‌کند.

6.      آگاهی و توانایی تطبیق احساسات با موقعیت در جهت اثرگذاری برای مراجع را دارا می‌باشد.

7.      از نظر ذهنی و احساسی برای جلسات آماده می‌شود.

8.      در مواقع لزوم از منابع بیرونی کمک می‌خواهد.

ب. بوجودآوردن رابطه مشترک

3.  تنظیم و حفظ توافقنامه‌ها

تعریف: با مراجع و ذینفعان مربوطه برای ایجاد توافق‌نامه‌های واضح در مورد رابطه، فرایند، برنامه‌ها و اهداف کوچینگ مشارکت می‌کند. توافق‌نامه‌هایی را برای کل فعالیت‌های کوچینگ و همچنین برای فعالیت‌های هر جلسه کوچینگ ایجاد می‌کند.

1.      در مورد اینکه کوچینگ چه هست و چه نیست توضیح می‌دهد و این فرایند را برای مراجع و ذینفعان مربوطه شرح می‌دهد.

2.      در مورد مواردی که در این رابطه مناسب هستند یا نیستند، مواردی که ارائه می‌شوند یا نمی‌شوند و مسئولیت‌های مراجع و ذینفعان مربوطه، با مراجع به توافق می‌رسد.

3.      در مورد رهنمودها و پارامترهای خاص رابطه کوچینگ مانند تدارکات، هزینه‌ها، زمان‌بندی، مدت‌زمان، خاتمه، محرمانگی و دخیل کردن دیگران به توافق می‌رسد.

4.      با مراجع و ذینفعان مربوطه برای ایجاد برنامه و اهداف کلی کوچینگ مشارکت می‌کند.

5.      با مراجع جهت تعیین سازگاری بین خود (مراجع–کوچ) مشارکت می‌کند.

6.      با مراجع برای شناسایی یا تأیید مجدد آنچه که می‌خواهد در این جلسه انجام دهد مشارکت می‌کند.

7.      برای دستیابی مراجع به آنچیزی که درجلسه می‌خواهد به آن برسد، با وی مشارکت می‌کند تا تصور مراجع از مواردی مشخص شود که باید به آن‌ها بپردازد یا آنها را برطرف کند.

8.      برای مشخص کردن یا تأیید مجدد معیارهای موفقیت درراستای آنچه مراجع می‌خواهد در فرایند کوچینگ یا یک جلسه کوچینگ خاص انجام دهد با مراجع مشارکت می‌کند.

9.      با مراجع برای مدیریت زمان و تمرکزِ جلسه مشارکت می‌کند.

10.  کوچینگ را در جهتِ نتیجه مطلوب مراجع ادامه می‌دهد، مگر اینکه مراجع خلاف آن را ذکر کند.

11.  با مراجع برای پایان دادن به رابطه کوچینگ، به شیوه‌ای که این تجربه را محترم بشمارد، مشارکت می‌کند.

4.  ایجاد و توسعه اعتماد و امنیت

تعریف: با مراجع برای ایجاد محیطی امن و حمایتی که به مراجع امکان به اشتراک‌گذاری آزادانه را می‌دهد مشارکت می‌کند. رابطهٔ احترام و اعتماد متقابل را حفظ می‌کند.

1.      کوچ به دنبال درک مراجع و موقعیت اوست که ممکن است هویت، محیط، تجربیات، ارزش‌ها و باورهای مراجع را در برگیرد.

2.      به هویت، نوع نگاه، سبک و زبان مراجع احترام می‌گذارد و کوچینگ خود را با مراجع تطبیق می‌دهد.

3.      به استعدادها، بینش‌ها و کارهای منحصربه‌فرد مراجع در فرآیند کوچینگ تبریک می‌گوید و احترام می‌گذارد.

4.      حمایت، همدلی و نگرانی(از بُعد توجه و اهمیت) خود را به مراجع نشان می‌دهد.

5.      به ابراز احساسات، نوع نگاه، نگرانی‌ها(از بُعد توجه و اهمیت)، اعتقادات و پیشنهادات توسط مراجع تبریک می‌گوید و از آن‌ها حمایت می‌کند.

6.      کوچ برای نشان‌دادن ریسک‌پذیری خود(مواقعی که شاید برداشتی اشتباه کرده یا نقطه ضعفی داشته باشد)، باشفافیت و باز بودن(Openess) به معنای راستگویی و صداقت، آمادگی خود را برای رشد و یادگیری نشان می‌دهد و همزمان درصدد ایجاد اعتماد با مراجع است.

5.  حضور و توجه کامل

تعریف: کاملاً آگاهانه در کنار مراجع است، حضور دارد و کوچینگ را با سبکی باز، انعطاف‌پذیر، متعادل، با اعتمادبنفس و هوشمندانه اجرا می‌کند.

1.      نسبت به مراجع، متمرکز، مشاهده‌گر، همدل و مسئول می‌ماند.

2.      در طی فرایند کوچینگ، کنجکاوی خود را نشان می‌دهد.

3.      احساسات شخصی‌اش را مدیریت می‌کند تا حواسش نزد مراجع باشد.

4.      در کار کردن با احساسات قوی مراجع در طی فرایند کوچینگ، توانمندی خود را نشان می‌دهد.

5.      در فضایی مملو از نادانسته‌ها به‌راحتی کار می‌کند.

6.      فضایی برای سکوت، مکث یا تأمل، می‌سازد یا فراهم می‌کند.

ج. برقراری ارتباط مؤثر

6.  فعالانه گوش می‌دهد

تعریف: به آنچه مراجع می‌گوید و نمی‌گوید تمرکز می‌کند تا نوع بیان مراجع و آن‌چیزی که مراجع در مورد موقعیتش عنوان می‌کند را کاملاً درک کند.

1.      موقعیت، هویت، محیط، تجربیات، ارزش‌ها و باورهای مراجع را در نظر می‌گیرد تا درکش را از آنچه مراجع خواهان بیان آن است تقویت کند.

2.      آنچه که مراجع بیان کرده است را برای اطمینان از وضوح و فهم آن، بازگو یا خلاصه‌وار بیان می‌کند.

3.      کوچ، زمانی که مراجع موارد بیشتری برای بیان دارد، متوجه می‌شود و از او می‌خواهد تا آنها را بازگو کند.

4.      به احساسات، تغییر انرژی‌، سرنخ‌های غیرکلامی یا سایر رفتارهای مراجع توجه می‌کند، تبریک می‌گوید و آن‌ها را بررسی می‌کند.

5.      برای درک کامل آنچه مراجع بیان کرده، سخنان، لحن گفتار و زبان بدن او را ادغام می‌کند.

6.      در طی جلسات، به روند موجود در رفتار و احساسات مراجع توجه می‌کند تا به مضامین(Themes) و الگوها پی ببرد.

7.  ایجاد یا برانگیختن آگاهی

تعریف: بینش و یادگیری مراجع را با استفاده از ابزارها و تکنیک‌هایی مانند پرسشگری قوی، سکوت، استعاره یا قیاس تسهیل می‌کند.

1.      هنگام تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه موردی برای مراجع موثرتر و کارامدتر است، تجربیات مراجع را نیز در نظر می‌گیرد.

2.      مراجع را به چالش می‌کشد تا آگاهی یا بینشی را در او ایجاد یا برانگیزاند.

3.      سؤالاتی راجع به مراجع می‌پرسد، مثلاً طرز فکر، ارزش‌ها، نیازها، خواسته‌ها و باورهای او.

4.      سؤالاتی می‌پرسد که به مراجع کمک می‌کنند فراتر از تفکر فعلی را بررسی کند.

5.      از مراجع دعوت می‌کند تا چیزهای بیشتری را در مورد تجربه‌اش در آن لحظه به اشتراک بگذارد.

6.      به آنچه که در تقویت پیشرفت مراجع مؤثر است توجه می‌کند.

7.      رویکرد کوچینگ را در پاسخ به نیازهای مراجع تنظیم می‌کند.

8.      به مراجع کمک می‌کند تا عوامل مؤثر بر الگوهای فعلی و آتیِ رفتار، تفکر و احساسات را شناسایی کند.

9.      از مراجع دعوت می‌کند تا ایده‌هایی در مورد چگونگی پیشروی‌اش همچنین کارهایی که مایل یا قادر به انجامش است را خلق کند.

10.  مراجع را در بازسازی دیدگاه‌هایش حمایت می‌کند.

11.  مشاهدات، بینش‌ها و احساساتی که پتانسیل ایجاد یادگیری جدید برای مراجع دارند را بدون حس تعلق، با وی به اشتراک می‌گذارد.

د. ایجاد و توسعه آموزش و رشد

8.   رشد مراجع را تسهیل می‌کند

تعریف: با مراجع همکاری می‌کند تا یادگیری و بینش را به اقدام تبدیل کند.کوچ مراجع را تشویق می‌کند تا در فرآیند کوچینگ تصمیم‌گیرنده باشد(بصورت مستقل).

1.      کوچ به مراجع کمک می‌کند تا آگاهی، بینش و یادگیری جدید را با نوع نگاه و رفتارهای متفاوت ادغام کند.

2.      کوچ با مراجع مشارکت میکند که اهداف، اقدامات و معیارهای مسئولیت‌پذیری را طراحی کنند بطوریکه یادگیری‌های جدید را ادغام کند و ارتقا دهد.

3.      کوچ به اینکه مراجع تصمیم‌گیرنده است(بصورت مستقل) توجه می کند و به او تبریک می‌گوید و همچنین از وی حمایت می‌کند تا بتواند اهداف، اقدامات و روش‌های مسئولیت‌پذیری خود را طراحی کند.

4.      کوچ مراجع را همراهی می‌کند تا از اقدامات به دست آمده، نتیجه و یادگیری که مراجع خواهان آن است، به دست بیاورد.

5.      از مراجع دعوت می‌کند تا نحوهٔ پیشروی، از جمله منابع، حمایت و موانع بالقوه را در نظر بگیرد.

6.      با مراجع برای خلاصه کردن یادگیری‌ها و بینش‌ها در درون یا بین جلسات مشارکت می‌کند.

7.      پیشرفت و موفقیت‌های مراجع را تحسین می‌کند و جشن می‌گیرد.

8.      برای پایان دادن به جلسه، با مراجع مشارکت می‌کند.